Η υπερμετρωπία μπορεί να θεωρηθεί ως το οπτικά αντίθετο φαινόμενο της μυωπίας αλλά έχει διαφορετικά συμπτώματα και αντιμετώπιση.

Στην υπερμετρωπία, το φως εστιάζεται σε ένα σημείο πίσω από τον αμφιβληστροειδή. Όσο πιο πολύ απέχει το σημείο αυτό από τον αμφιβληστροειδή, τόσο πιο μεγάλη είναι η υπερμετρωπία.

Αντίθετα όμως με την μυωπία που πάντα οδηγεί σε θολή όραση, αν η υπερμετρωπία δεν είναι πολύ μεγάλη και ο υπερμέτρωπας είναι νέος με μεγάλο εύρος προσαρμογής, η λειτουργία που κρυσταλλοειδούς φακού αντισταθμίζει ολικά η μερικά την υπερμετρωπία. Θολή όραση στην υπερμετρωπία έχουμε συνεπώς σε νέα άτομα σε μεγάλες υπερμετρωπίες, ενώ σε μέσης ηλικίας ή ηλικιωμένα άτομα έχουμε θολή όραση και με μικρότερους βαθμούς υπερμετρωπίας λόγω μείωσης της λειτουργίας της προσαρμογής. Κοινά όμως συμπτώματα στους περισσότερους υπερμέτρωπες, που δεν είναι διορθωμένοι σωστά, είναι η κοπιωπία και πονοκέφαλοι, λόγω της συνεχούς λειτουργίας της προσαρμογής.

Μικροί βαθμοί υπερμετρωπίας είναι φυσιολογικοί, ενώ μεγάλη μπορεί να οφείλονται σε ατελή ανάπτυξη των οφθαλμών. Στα παιδιά , η μεγάλη υπερμετρωπία πρέπει να ελέγχεται γιατί μπορεί να οδηγήσει σε συγκλίνοντα στραβισμό Υπερμετρωπία έχουμε ακόμα στις περισσότερες περιπτώσεις αφακίας, όταν αφαιρείται ο κρυσταλλοειδής φακός του οφθαλμού και δεν μπορεί να αντικατασταθεί από τεχνητό.